۱۳۹۱ اردیبهشت ۲۶, سه‌شنبه

ساحلی/ A pain in the ass

اریکا موجود بیخود و بدلباسیه. یا بنظر من حداقل بدلباسه. حاضره از رو جنازه ی آدما رد بشه و جایزه و آفرین های قشنگ بگیره. سی و چند سالشه و تنها خوشی ش اینه که پاورپوینتای گل گلی درست کنه و استادش بگه آفرین. مهمونی ها نمیاد اوایل گول میخورد میومد و فکر میکرد قراره اونجا نمره ی خوب پخش کنن بعدن فقط کادو قبول میکرد بعدتر دیگه کسی براش کادو هم نیاورد نه ماری سول و نه النا. اجزای صورتش تک به تک زشت نیستن ولی روی هم رفته یه حس بدبختی و آویزونی رو منتقل میکنن که زشتشون میکنه...
دیروز بیست دقیقه از زمانی که استادش بهش گفت دو دقیقه وقت داری پرزنتاسیونتو تموم کنی؛ تا خفه شد طول کشید یعنی ده دقیقه بعد از ساعت کلاس.

هیچ نظری موجود نیست: