در ستایش پس وورد

اینهمه در مدح و ثنای همه چیز نوشتید در ثنای پس وورد ننوشتید.
پس وورد نزدیکترین، عزیزترین، و محرم ترین چیزی است که در تاریخ وارد شده است. آنها که شعور لازم را ندارند کنار بگذاریم، پس وورد همان چیزی است که نه برایش توضیح میدهیم و نه از آن حرف میزنیم. مال ماست. مال خصوصی ترین لحظه های ماست هیچ کس حق ندارد از آن بپرسد و اگر بپرسد خط قرمز رد شده است و تمام.
پس چه کسی از پس وورد به انسان آشناتر، دلدارتر و رازدارتر؟ بی آنکه پرسشی کند و پرسیده شود

منی که دست ندارم *

آن پل بلند محتوم است و سقوط محتوم. زمین پذیرنده نگران ساقط خسته است. زمین از آنجا دیگر دندان خشم به رخ ساقط نمیکشد. آن پل بلند و آن تیغ بُرَنده محتوم اند و ساقط نزدیک.

* براهنی

Phoenix

عزیزم
ای کاش یادها، ققنوس میشدند.P

بوی نسترن از جلگه های شوش*

زیر پایم کوچه گریه می کند. دریا پاهایم را التماس.
لبهایم سرخ اند چروک های مدوَر چشمهایم میخندند جانم اما زنی ست که خانه اش را گم کرده.  یاکریم های حیاط خلوت، خلوتم را برهم میزنند. خانه ام گم شده است. زیر پایم کوچه گریه می کند و زنان و مردان به والس شبانه می گردند. ثمره ی من از خون آن شب شرقی تکه ای از تنم بود که در زباله دان مویه می کرد.
لیلی جان! جشن سرخ رویان زرد جان است. از من هیچ به یادگار نگاه ندار. من با آخرین گرداب شط به گِل خواهم نشست.
خانه ام را باد برده است، تنم را سیلاب
* از پرویز اسلامپور

دنیا اتاق من است

 با قلبی دیگر بیا

ای پشیمان

ای پشیمان

تا زخم هایم را به تو باز نمایم

من که اینک

از شیارهای تازیانه ی قوم تو پیراهنی کبود به تن دارم

هوشنگ چالنگی

شهر مثل هیولا  من را میخورد
کاش دوام نیاورم زندگی را

****
شوخی شب: دشمن شاد شدم

قصه ی آدمی که می رود سیگار بخرد برنمیگردد، قصه ی آدمی است که می رود به قصد هشت روز تعطیلات. نه به تعطیلات می رود و نه از رفتن باز میگردد

نهنگی که در ساحل تقلا میکند برای دیدن هیچ کس نیامده است.*
* گروس
مغروق از ترس جانش از قید هر آنچه فرو رفتنش را تسهیل میکند میگریزد. 

قصه است این

به مادرتان بگویید دیگر تمام شد.
من در پنجاه و هفت سالگی از سرطان خواهم مرد. این بهترین سناریوی مرگ برای من است. اگرچه شاید دومین بهترین باشد چرا که اولین بهترین سقوط یک هواپیمای فوکر حامل من در راه است که اتفاق نخواهد افتاد.
اولگا ایوانویچ عزیزم
یار دیرینه
اگر نامه ای نمی نویسم از آن است که تسلیم بازی پلشت زندگی شده ام. به آرامی سیگار را ترک کرده ام و داروها را. داروها که تمام شوند من به وزن همیشگی برمیگردم. اما من و شما هیچ وقت نباید فراموش کنیم که چطور و چه زمان شروع کردیم به سکوت. چرایش را میگویم. زیرا که وقتی سکوت میکنم بهتر میبینم. از وقتی سکوت کرده ام، قلمی در دستم گرفته ام و مدام غلط ها را با دقت میگیرم و در ذهنم ثبت میکنم. احساس خداوندگاری میکنم که نکیر و منکر و جبراییل و اصرافیلش خودش است و نامه ی اعمال را میسازم تا روز قیامتم وقت رفتن نامه های اعمال را بگذارم روی میز و بروم.
عزیز من
دیوانه نشده ام. توهم خود خداوندپنداری ندارم. غلط گیر شده ام. به برنامه های شدید و فشرده ی این هفته دچار شده ام. بزودی عازمم. در سفر برایتان کاغذ خواهم نوشت.
دوست نازنین
از سلامت خود مراقبت کنید. مراقب وضعیت مشکوک قلبی خود باشید. قهوه ی زیادی ننوشید و در الکل زیاده روی نکنید مخصوصن اگر به مجالس رقص می روید و من حضور ندارم حسادت من را با خود بهمراه دارید.
در آغوش میکشم تان
نینوچکا مرغ در سفر