می دانم اگر کفتر جلد بام پدرمان باشیم همه روزی برمیگردیم به خانه، به زرگنده هایمان، زن ها گیس های هم را میبافند مردها از آشپزخانه سر میکشند به گلدان ها و کودکانمان با نام های زیبایشان در حیاط با هم می دوند و ما در خانه می میریم نه در هجرت.
یادداشت کوچکی برای شادباش قدم به خانه رفتگان
۱ نظر:
عزیز دل یه عکسی چیزی بذار. یه نقاشی. یه وصف حالی. اینقدر دو بعدی ننویس. مسطح نباشه این وبلاگ.
قالب رو عوض کن لااقل. تو که اینطوری نبودی. حس میکنم عجیب داری افسرده میشی.
ارسال یک نظر