یک مقاله ای هست که نگارنده ی بی حوصله بدون تحقیق در اصل نسخ مقالات آن را در زیر می آورد.
نویسنده ای این بلاگ معتقد است که این نوع موضع گیری به واسطه ی روشهای مورد استفاده ی ضعیف یا حداقل نوع معرفی مطالعه در رسانه ی مزبور و ترجمه ی آن، ارزش علمی چشمگیری ندارد. اما نکات مطرحه جا به جا به چشمم میخورند که خالی از لطف نیست کمی تامل.
نویسنده مقاله را مستقیمن از سایت مزبور اینجا قرار میدهد و درخواست دارد که بدون حب و بغض و کینه و موضع گیری بی فکر به آن پرداخته نشود.
از متن:
از منظر بیولوژیک، همزیستی یا همکاری امری بسیار انرژیبر است. مغز ما در جمع یا در برابر دیگری، مدام در حال محاسبه و تنظیم رفتار، گفتار، حرکات بدن و زبان اشاره است تا مانع هر واکنش یا داوری ناخواسته شود.
آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی که به بدبینی شهرت دارد میگوید: «ازدواج یعنی آن که همه کار ممکن را برای بیزاری از یکدیگر انجام دهی. حقوق فردیات را نصف کنی و وظایفت را دوبرابر...
جامعهشناسان دانشگاه تگزاس آستین معتقدند که مجردها از سلامت جسمی بهتری برخوردارند و احساس رضایتمندی بیشتری دارند....
محققان دانشگاه روتردام هلند هم که در زمینه "خوشبختی" تحقیق میکنند، به نتایجی مشابه جامعهشناسان دانشگاه آستین رسیده و میگویند مجردها نه تنها در مقایسه با متاهلها سالمترند، بلکه خوشبختتر هم هستند.
زمانی مجرد ماندن افراد، به معنای آن بود که متقاضی یا خواستگار ندارند و این خود به خود عیب تلقی میشد. یافتههای جدید جامعهشناسان نشان میدهد که زندگی مجردی معنای دیگری یافته و مجردها با وضعیت خود بهتر کنار میآیند. ازدواج نکردن، دیگر ننگ و عار یا ناکامی شخصی محسوب نمیشود.
تنها چیزی که میتوان روی آن انگشت گذاشت، ارتباط جنسی پایدار و منظم است که در میان مجردها و متاهلها متغیر است. سکس نقش مهمی در سلامتی جسمی و روانی دارد. زوج هایی که ارتباط جنسی ندارند، بیشتر مشاجره می کنند و به روشهای دیگری برای رفع تنش نیاز دارند. کسی که زندگی جنسی فعالی دارد، بهتر و بیشتر عمر میکند.
نویسنده به سلیقه ی خودش به جرح و تعدیل پرداخته بدون توجه به موارد ذکر شده در مزایای تاهل و سلامت و الخ.
لینک را قرار میدهم برای مطالعه. شخصن ابدا حوصله ندارم بدنبال اصل مطلب بروم. هرکس نسخه ی خودش را دارد برای زندگی.
ااینهم اصل ترجمه ی متن
نویسنده ای این بلاگ معتقد است که این نوع موضع گیری به واسطه ی روشهای مورد استفاده ی ضعیف یا حداقل نوع معرفی مطالعه در رسانه ی مزبور و ترجمه ی آن، ارزش علمی چشمگیری ندارد. اما نکات مطرحه جا به جا به چشمم میخورند که خالی از لطف نیست کمی تامل.
نویسنده مقاله را مستقیمن از سایت مزبور اینجا قرار میدهد و درخواست دارد که بدون حب و بغض و کینه و موضع گیری بی فکر به آن پرداخته نشود.
از متن:
از منظر بیولوژیک، همزیستی یا همکاری امری بسیار انرژیبر است. مغز ما در جمع یا در برابر دیگری، مدام در حال محاسبه و تنظیم رفتار، گفتار، حرکات بدن و زبان اشاره است تا مانع هر واکنش یا داوری ناخواسته شود.
آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی که به بدبینی شهرت دارد میگوید: «ازدواج یعنی آن که همه کار ممکن را برای بیزاری از یکدیگر انجام دهی. حقوق فردیات را نصف کنی و وظایفت را دوبرابر...
جامعهشناسان دانشگاه تگزاس آستین معتقدند که مجردها از سلامت جسمی بهتری برخوردارند و احساس رضایتمندی بیشتری دارند....
محققان دانشگاه روتردام هلند هم که در زمینه "خوشبختی" تحقیق میکنند، به نتایجی مشابه جامعهشناسان دانشگاه آستین رسیده و میگویند مجردها نه تنها در مقایسه با متاهلها سالمترند، بلکه خوشبختتر هم هستند.
زمانی مجرد ماندن افراد، به معنای آن بود که متقاضی یا خواستگار ندارند و این خود به خود عیب تلقی میشد. یافتههای جدید جامعهشناسان نشان میدهد که زندگی مجردی معنای دیگری یافته و مجردها با وضعیت خود بهتر کنار میآیند. ازدواج نکردن، دیگر ننگ و عار یا ناکامی شخصی محسوب نمیشود.
تنها چیزی که میتوان روی آن انگشت گذاشت، ارتباط جنسی پایدار و منظم است که در میان مجردها و متاهلها متغیر است. سکس نقش مهمی در سلامتی جسمی و روانی دارد. زوج هایی که ارتباط جنسی ندارند، بیشتر مشاجره می کنند و به روشهای دیگری برای رفع تنش نیاز دارند. کسی که زندگی جنسی فعالی دارد، بهتر و بیشتر عمر میکند.
نویسنده به سلیقه ی خودش به جرح و تعدیل پرداخته بدون توجه به موارد ذکر شده در مزایای تاهل و سلامت و الخ.
لینک را قرار میدهم برای مطالعه. شخصن ابدا حوصله ندارم بدنبال اصل مطلب بروم. هرکس نسخه ی خودش را دارد برای زندگی.
ااینهم اصل ترجمه ی متن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر