همانا سرنوشتهای شما را به یک سرانگشت.

خوشبختی تکنولوژی این بود که  اختیار قطع و وصل به روز شدن از خواص و عوامو رو انگشتمون نگه میداشتیم. رو همون نوک نوک انگشت. به عربی چی میشد؟ سرانگشت؟

نوستالژی زرگندانه

داستان ما حکایت لکاته ی یواشی بود که جلوی دکه ی روزنومه فروشی ساعتها ایستاد بیخودی بعد سیگارش رو با پای راستش له کرد و به سرکوچه نگاهی؛ همون خونسردی اکتسابی جدیدش رو کشید و برد و برگشت.

خود ؛ داخل؛ حساب

من که بلد نیستم بگم ولی این رو کلیک کرده و روز وبلاگ نویسی مبارک اگر امروز بود