دری که باز ماند، برای که؟

دری برای زدن وجود ندارد. یعنی من دیگر پشت آن درها نیستم. 

باز نشر از همین وبلاگ. مرداد همین سال

خود گویم و خود گریم. 
 به خودت میایی میبینی بازی ات می دهند به کثیف ترین شکل. دو سال می شود که تنها هم صحبتم خودم هستم. اگر امانم بدهد دنیا، می روم و با دست های خودم به وحشیانه ترین شکل میکشمش. باز خواب قتل میبینم. من قاتلی خونسردم و می کشم اما از خواب حتا نمی پرم. سر صلح ندارم دیگر سر جنگ دارم.

انسان در ماتم آوازه خوان بهتری است

پرویز اسلامپور