به آدمهای "گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس" حسادت میکنم
۱۳۹۲ مهر ۱۶, سه‌شنبه
کمپین کودکانه
روز جهانی کودک از آن روزهایی است که در خانه ی ما فراموش نمیشود. بیست و پنج سال تمام مادر بمناسبت روز جهانی کودک، کادویی دست ما میداد. تعریف سازمان بهداشت جهانی از کودک را به زیر بیست و پنج سال تغییر دهیم.
نامه ها/ هفت / به ریم تنهای مدیترانه
ریم عزیز
دلبند دورم
همان بانجی جامپینگ هایی که هردوی ما میترسیم را دیده ای؟ همه تنهایی میپرند و به طناب وصلند. من تنهایی میپرم و در جیبم قیچی دارم...طنابم را میبُرم، یا تو بِبُر طنابم را. چه دوری و آزمون زنده بگوری؟ این آزمون ته ش از سر عجولانه اش زنده بگوری من بود...گاس دوری حکایت، سنگ لحدم را محکم کرد. دلم چای آب زیپو با بیسکوییت های کسالت بارمان را میخواهد و خوابهای کشدار بعدازظهر. بیا طناب را بِبُریم و رها شویم اما سنت چای و بیسکوییت و خوابهای کشدار بعدازظهر و موهایت را نه...موهایت را
دلتنگت تا....
دلبند دورم
همان بانجی جامپینگ هایی که هردوی ما میترسیم را دیده ای؟ همه تنهایی میپرند و به طناب وصلند. من تنهایی میپرم و در جیبم قیچی دارم...طنابم را میبُرم، یا تو بِبُر طنابم را. چه دوری و آزمون زنده بگوری؟ این آزمون ته ش از سر عجولانه اش زنده بگوری من بود...گاس دوری حکایت، سنگ لحدم را محکم کرد. دلم چای آب زیپو با بیسکوییت های کسالت بارمان را میخواهد و خوابهای کشدار بعدازظهر. بیا طناب را بِبُریم و رها شویم اما سنت چای و بیسکوییت و خوابهای کشدار بعدازظهر و موهایت را نه...موهایت را
دلتنگت تا....
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)